Films en seriesFilms en series

woensdag 30 juni 2010

Oksana

Ik dacht al tijden: waar ken ik die naam toch van? Toch maar even verder gesnuffeld en inderdaad, Oksana Grigorieva was ooit een paar met Timothy Dalton. Het gaat mij natuurlijk niets aan, maar ik wist niet dat ze uit elkaar waren.

Hoe dan ook: vorig jaar belandde de Russische muzikante in de armen van mini-Bond Mel Gibson. En dat is niet helemaal goed gegaan. Er is in oktober vorig jaar een dochter uit voortgekomen (met Dalton kreeg zij in 1997 zoon Alexander), maar dit jaar vechten ze elkaar de tent uit.


Grigorieva zegt belastend materiaal op een dvd te hebben tegen Gibson. Ze zal er binnenkort mee op de proppen komen in de rechtzaal.

Zal het eindelijk weer eens een goede film van hem zijn?

zaterdag 19 juni 2010

Ook David Arnold doet GoldenEye

Net nu ik eindelijk heb besloten dat Eric Serra een volwaardige Bond-score heeft afgeleverd voor GoldenEye, lees ik dat huidig Bond-componist David Arnold de muziek voor de nieuwe game gaat schrijven!

Lange tijd heb ik gehoopt dat David Arnold een rescore van GoldenEye zou verzorgen. In zijn eerste Bond-film Tomorrow Never Dies laat Arnold horen dat hij de enige echte erfgenaam van John Barry is. Componist Eric Serra brengt in GoldenEye een compleet andere geluid ten gehore. De veelal elektronische invloeden ademen weinig Bond. Het is het buitenbeentje van de filmreeks.

Maar nu ik GoldenEye recent opnieuw heb bekeken, en daarbij vooral goed op de muziek heb gelet, ben ik tot de conclusie gekomen dat de muziek van Serra gewoon bij de film hoort. Misschien is het een vorm van acceptatie – hoewel, op sommige punten is de score gewoon goed. De GoldenEye Overture is altijd al een favoriet geweest en draagt bij aan de wat donkere sfeer van de film.


Tot het nieuws van de dag opdook: ook David Arnold gaat zijn steentje bijdragen aan de grote nieuwe GoldenEye-game. Hopelijk blijft hij een beetje in de buurt van voorganger Serra.

Nooit gedacht dat ik dat nog eens zou zeggen…

woensdag 16 juni 2010

Trailer GoldenEye 007

Als we dan toch geen nieuwe Bond-film krijgen dit jaar, laten we dan alle hoop maar vestigen op GoldenEye 007. De trailer staat nu online en ook de website is operationeel. Het is allemaal nog wat karig, maar houd de site in de gaten voor updates. Ik vermoed opnieuw een eclatant game-succes.



Zoals je in de trailer kunt zien en horen wordt Bond gespeeld door de echte Daniel Craig. Judi Dench zal ook van de partij zijn om M gestalte te geven. Oude bekenden als Scaramanga, Jaws, en Oddjob heb ik ook voorbij zien komen. Als er nu ook nog een beetje puzzelwerk in het spel zit, ben ik dik tevreden.

dinsdag 15 juni 2010

Officieel: GoldenEye op de Wii

Het is nu officieel: de beste game ooit gemaakt komt terug. GoldenEye 007 is vanaf november te spelen op de Wii. Ditmaal draagt Bond de beeltenis van Daniel Craig en zijn er tal van nieuwe snufjes, zoals een 8-player online-functie.

Ook al heb ik het spel nooit eerder gespeeld - ik ben razend benieuwd. Komt dat even goed uit dat ik dit jaar wederom jarig ben in november...

maandag 14 juni 2010

'Willard Whyte' overleden

Jimmy Dean is dood. De luidruchtige Amerikaan die in Diamonds Are Forever gestalte geeft aan Willard Whyte is gisteren overleden. Hij is 81 jaar geworden.


Met Diamonds Are Forever begaven de filmmakers zich voor de tweede keer op een wankel pad. Net als voor You Only Live Twice werd ook ditmaal het bronmateriaal van Fleming geheel opzijgeschoven. En zo werd een droom van producer Cubby Broccoli het uitgangspunt voor een film. Grootste nadeel: het was beslist geen sterk visioen.

Broccoli droomde dat hij op bezoek ging bij zijn vriend Howard Hughes. Vliegtuiggek (zie de biopic Aviator), kluizenaar, miljardair. Maar in plaats van Hughes treft hij achter diens bureau plots een vreemdeling aan. Een persoon die in het Hughes-imperium alle touwtjes in handen heeft. Zie hier de plot van Diamonds Are Forever in een notendop. Howard Hughes werd Willard Whyte en Blofeld werd de geheimzinnige poppenspeler. Wat een droom al niet kan aanrichten.


Ik ken het wel. Een droom lijkt een briljant plan. Een uitstekend plot voor de spannendste film ooit gemaakt. Werkelijk waar geniaal. Tenminste, dat heeft het onderbewustzijn zo geregistreerd. Bij het uitwerken blijkt het allemaal iets minder interessant.

Broccoli had iets verder moeten dromen. Er nog even een nachtje over moeten slapen...

zondag 13 juni 2010

Alles klopt aan Robin Hood

Alles. Alles klopt aan Robin Hood. De nieuwe Ridley Scott die sinds een maand in de bioscoop draait. Ik ben altijd een liefhebber geweest van de versie Prince of Thieves uit 1991. Kevin Costner was míjn Robin Hood. Maar die leuke verfilming verbleekt totaal bij dit nieuwste avontuur.

De meningen over de nieuwe Robin Hood zijn sterk verdeeld. Vandaar dat ik met minder verwachtingen plaatsnam in de bioscoopstoel. Het zou wat langdradig zijn, overbodige romantiek bevatten. De actiescènes helemaal aan het begin en helemaal aan het eind. Daartussen zou het inkakken.

Waarschijnlijk heb ik gisteren een heel andere film gezien. Want echt waar, ik heb me geen seconde verveeld. En misschien komt dat juist wel doordat de film niet van actie naar actie hopt, maar een stevig verhaal volgt met tussendoor genoeg zwaardengekletter en pijlen om de oren.

Ook een verademing is het ontbreken van 3D. Mijn laatste twee bioscoopfilms waren Avatar en Alice in Wonderland. Beiden met brilletje. Mooi. Heel mooi. Maar toch lijkt deze tovermethode een overbodig hulpmiddel door iets te creëren wat er misschien niet is: een solide verhaal. In het geval van Alice, al jarenlang mijn lievelingssprookje, kan ik alleen maar zeggen dat de makers geslaagd zijn in hun opzet een ander Wonderland te brengen. Avatar was meer dan overweldigend, maar dat komt voornamelijk door het 3D-effect. Robin Hood lijkt gewoon weer pure cinema. Eveneens oogstrelend, maar ook meeslepend, en dat allemaal in een platte wereld.

3D is een hype die wel weer overwaait. Ik heb het geen seconde gemist. Als het moet schuifel ik op mijn blote knieën richting Jeruzalem om Bond 23 te behoeden van dit effectbejag. Een goede film heeft dat echt niet nodig.

zaterdag 12 juni 2010

Vragen zonder antwoord 3

Als je de Bond-films stuk voor stuk minutieus zou analyseren, dan kom je er achter dat er geen reet van klopt. Moet je dus gewoon niet doen. Maar soms werpen bepaalde zaken zoveel vragen op - daar wil ik toch wat aandacht voor vragen.

Neem de eerste scène van Live and Let Die direct na de titels. Bond ligt 's ochtends om 5.48 uur in bed, hij wordt wakker van M die aan de deur staat. De oude baas belt en klopt. Op de achtergrond horen we het geluid van vroege vogeltjes. Tot zover niets aan de hand. Hoewel de eerste vraag zich natuurlijk direct voordoet: wat doet M bij Bond thuis? In alle andere gevallen, op welk tijdstip dan ook, meldt Bond zich gewoon op M's kantoor. Waarschijnlijk vond Guy Hamilton het wel eens leuk om een andere setting te kiezen voor het onderhoud tussen Bond en M. Daar valt iets voor te zeggen.

Maar nu. M wordt binnengelaten, Bond laat de voordeur op een kier staan (dat komt straks van pas), M geeft zijn jas af, Bond hangt deze netjes in de kast (ook dit is voor straks) en vervolgens loopt M direct door richting Bonds slaapkamer! Alsof hij zin heeft om op deze vroege ochtend even te gaan liggen rollebollen met zijn geheim agent.

Waarom? Waarom loopt M door naar Bonds slaapkamer? Natuurlijk omdat hij daar Miss Caruso zou aantreffen en dat mag blijkbaar niet. Maar waarom in de eerste plaats loopt hij direct naar de slaapkamer? Daar is totaal geen reden voor. Ik begrijp het echt niet.

Bond houdt de oude baas net op tijd staande en leidt hem naar de aangrenzende keuken. Daar springt de kitch van het interieur. M krijgt koffie uit een cappuccinoachtigapparaat, waarbij de leut over het kopje gutst en zodoende een kleffe bende op het schoteltje achterblijft. M blijkt hoge nood te hebben, want opnieuw wil hij naar de slaapkamer. Suiker? Ja graag. M blijft staan.

Dan komt Moneypenny binnen. Aha, vandaar dat Bond de deur op een kier hield. Al kon hij natuurlijk nooit weten dat M's secretaresse er aan zou komen. Miss Caruso sluipt op dat moment de slaapkamer uit, staat oog in oog met de preutse Moneypenny en gebaart haar zich stil te houden. Moneypenny gehoorzaamt en ziet hoe Caruso haar kleding bij elkaar raapt en zich in de kast verstopt - precies daar waar M's jas hangt. Dat wordt nog spannend straks!

Bond en M komen vanuit de keuken. Moneypenny overhandigt 007 zijn gerepareerde horloge (Q doet deze aflevering immers niet mee). Bond probeert het magnetische speeltje uit - floep, M's lepeltje wordt van het schoteltje gezogen. Waarop de baas verbolgen reageert. Hij wil zijn lepeltje terug, al doet hij hier niets mee.

Goed, de scène loopt op zijn eind. Gelukkig. M wil zijn jas pakken, maar Moneypenny is hem voor. M merkt Miss Caruso dus niet op en vertrekt. Op het moment dat hij de buitendeur opent, horen we opeens krekels in plaats van vogels.

Als ook Moneypennny weg is, bevrijdt Bond Caruso uit haar benarde positie. Ze heeft opeens haar jurk aan, want ook dat is nodig zodat Bond zijn volgende grap uit kan halen; met zijn magneethorloge opent hij de rits op haar rug. Ach, dat is best wel weer leuk...

zondag 6 juni 2010

Dragon Tattoo

Omdat die nieuwe Bond-film toch niet van de grond komt, heeft Daniel Craig wel even de tijd om de Millennium-trilogie te doen. Ook leuk!

Een hype, ineens. Die boeken van de dooie Zweed Stieg Larsson. Ik ben in de tweede pil blijven steken bij het hoofdstuk From Russia with Love. Geen geintje. Het leest makkelijk weg. En het eerste boek vond ik zelfs intrigerend. Maar ze zijn zo dik. Te dik om in mijn tas mee te zeulen de trein in. En tja, buiten de trein lees ik eigenlijk niet.


In Zweden zijn alle drie de delen inmiddels verfilmd. Deel 2 (De vrouw die met vuur speelde) ligt nu in de winkel. Maar daar schijnt Hollywood zich niets van aan te trekken. Alles wat buiten de eigen taalgrens valt vinden ze niet te pruimen. Dus zal het binnenkort allemaal opnieuw gedaan worden.

Daniel Craig wordt genoemd als hoofdrolspeler. Daar kan ik me bijzonder goed in vinden. En zodoende ziet het er naar uit dat de Engelsman eerder drie Millennium-films op zijn naam heeft staan dan Bond-films. Dat is toch een zorgelijke constatering.

Nu maar hopen dat ze het hele verhaal naar Amerika (of Engeland) vertalen. Dus een Engels alternatief voor Mikael Blomkvist.

En dan de titel van het eerste boek, Mannen die vrouwen haten, dat is een ijzersterke vondst. Voor mij een reden het boek te kopen. In Engeland hebben ze een zwakkere variant: The Girl with the Dragon Tattoo.

Ach, ze zullen er ongetwijfeld iets fraais van maken. Zeker als je bedenkt dat de regisseur David Fincher is. De man achter Seven, Fight Club en een het verrassende Zodiac, een van mijn recente favorieten.

The Dragon Tattoo staat gepland voor december 2011. Bond 23 gaat nóg langer op zich laten wachten…

© Bond Blog 2009 — 2024
Alle fotorechten voorbehouden aan Danjaq LLC. / Eon Productions, United Artists Co., MGM Studios, Columbia Pictures, 20th Century Fox Home Entertainment, Sony Pictures Inc., Universal Pictures