Films en seriesFilms en series

dinsdag 27 februari 2018

Regisseur Lewis Gilbert (97) overleden

De man achter de monorail-trilogie


Een week voor zijn 98e verjaardag is bekend geworden dat op 23 februari drievoudig James Bond-regisseur Lewis Gilbert is overleden. Gilbert wist zich staande te houden tussen een uitgeholde vulkaan, een onderzeeër-etende supertanker en een geheim ruimtestation. Met zijn overlijden verliest de James Bond-familie de laatste regisseur die Bond-films maakte in de jaren 60 en 70.


„Met grote droefenis nemen we kennis van het overlijden van onze dierbare vriend Lewis Gilbert. Lewis was een echte gentleman. Hij heeft een enorme bijdrage geleverd aan zowel de Britse filmindustrie als de Bond-films. Wij houden van zijn films, die bovendien worden gezien als klassiekers in de serie. Hij zal erg gemist worden.”
James Bond-producenten Michael G. Wilson en Barbara Broccoli op 007.com

Lewis Gilbert deed zijn intrede in de wereld van James Bond halverwege de jaren 60, op het hoogtepunt van spymania, waarin James Bond zijn glorietijd beleefde. Alles wat 007 aanraakte veranderde in goud. Schrijver van gruwelijke verhalen Roald Dahl kon voor de vijfde Bond-film zijn plezier op, geen idee te gek om te worden verfilmd.

Met een totaal gebrek aan kastelen aan de Japanse kust, zoals door Ian Fleming in zijn laatste volledig voltooide boek You Only Live Twice (1964) beschreven, weken de filmmakers uit naar een vulkaan, daar stikte het van in Japan. Met behulp van de architect van de Bond-films Ken Adam werd de meest megalomane filmset, misschien wel uit de gehele filmhistorie, een feit. Lewis Gilbert, regisseur van de komedie Alfie (1966), mocht dat allemaal in goede banen leiden.

Gilbert met Tetsuro Tamba, Mie Hama en Sean Connery, You Only Live Twice (1967)

Lewis Gilbert in de monorail met Donald Pleasence als Blofeld in You Only Live Twice (1967)

Gilbert, de derde regisseur van een Bond-film na Terence Young (Dr. No, From Russia with Love en Thunderball) en Guy Hamilton (tot dan toe alleen nog Goldfinger), kreeg de welhaast onmogelijke taak een veelheid aan onzin te verfilmen en daarbij de onwelwillende Sean Connery te regisseren.

Lewis Gilbert met Sean Connery op locatie in Japan

Met behulp van het vertrouwde team Cubby Broccoli en Harry Saltzman, Ken Adam en John Barry, om enkele grootheden te noemen, lukte het Gilbert een klassieker van wereldformaat te vervaardigen. You Only Live Twice (1967) werd een Bond-film vol iconische scènes.

Precies tien jaar later en twee Bond-acteurs verder, werd Gilbert opnieuw aangetrokken, ditmaal om de franchise te redden. The Spy Who Loved Me (1977) was een gok van producent Broccoli om na het vertrek van zijn compagnon Saltzman solo een Bond-film van de grond te krijgen.

The Spy Who Loved Me (1977)

De tiende film in de reeks werd een soort 'best of Bond' en bleek een regelrecht schot in de roos. De film had vaart en humor en toonde voor het eerst sinds het aantreden van Roger Moore in de rol dat deze 007 in zijn derde optreden bestaansrecht had. James Bond had bewezen nog lang niet te zijn afgeschreven.

Opnieuw toonde Gilbert een rijk scala aan memorabele scènes en personages: Richard Kiel als Jaws werd legendarisch, de Atlantis die oprijst uit de zee, de supertanker die onderzeeërs opslokt. Hoewel het allemaal bekend voorkwam, The Spy Who Loved Me is You Only Live Twice 2.0, was het precies wat het publiek wilde.

Met Roger Moore en Richard Kiel voor a quick bite, The Spy Who Loved Me (1977)

Lewis Gilbert met zijn hoofdrolspelers Roger Moore en Barbara Bach tijdens de première van The Spy Who Loved Me op 7-7-1977

Wat te doen na een film die werd aangekondigd als The Biggest? De filmmakers besloten geen enkele stap terug te doen om met Moonraker (1979) nóg bigger te gaan.

Voor de derde maal wist Lewis Gilbert zijn team warm te krijgen voor een nóg grootser avontuur, nog potsierlijker, nog onwaarschijnlijker. Moonraker ging erin als koek, het is ook gewoon een lekkere film, de decors van Ken Adam, de fantastische muziek van John Barry.

En toch waren de scheuren die de filmformule vertoonde niet meer te overzien. Die scheuren konden enkel gedicht worden met een flinke stap terug. Hoeveel verder dan outer space moest James Bond gaan?

Cubby Broccoli met hoofdrolspelers Roger Moore en Lois Chiles en regisseur Lewis Gilbert in Parijs waar de opnamen van Moonraker (1979) plaatsvonden

Een demonstratie staalkabel doorbijten, Moonraker (1979)

Gilbert instrueert Desmond Llewelyn en Roger Moore hoe zij de wrist dart gun moeten gebruiken in Moonraker (1979)

Met het vervolg For Your Eyes Only (1981) belandde James Bond letterlijk met beide benen op de grond. Regisseur Lewis Gilbert werd vervangen door zijn editor John Glen, Ken Adam door zijn assistent Peter Lamont, Roger Moore mocht aanblijven, Richard Kiel als Jaws zagen we na twee optredens ook niet meer terug. Bovendien werd het budget met meer dan 5 miljoen teruggeschroefd. Welkom in de eighties.

De impact van Gilbert op de James Bond-filmserie is groot. Zijn drie producties You Only Live Twice (1967), The Spy Who Loved Me (1977) en Moonraker (1979) zijn onverminderde Bond-klassiekers gebleken.

De regisseur overleed vrijdag 23 februari op 97-jarige leeftijd in zijn slaap in Monaco, waar hij sinds 1975 woonde. Aan de BBC vertelde zijn zoon John Gilbert dat zijn vader een kleine tien jaar aan Alzheimer leed. Met het overlijden van Lewis Gilbert is definitief een hoofdstuk van de James Bond-gloriejaren afgesloten.

vrijdag 23 februari 2018

Jane Seymour (67) in Playboy

Een van de mooiste Bond-girls, Jane Seymour, staat op haar 67e voor de derde maal in Playboy. In 1973 speelde Seymour de rol van Solitaire naast Roger Moore in zijn eerste Bond-film Live and Let Die.


De half-Nederlandse actrice (Seymours moeder was de in Deventer geboren Mieke van Tricht) zit beter in haar vel dan ooit, vertelt zij in het interview met Playboy.

Tweemaal eerder poseerde zij in het blootblad; in het julinummer van 1973 en in januari 1987. Maar destijds met minder zelfvertrouwen dan nu. Ze vindt zichzelf sexyer dan toen zij op 22-jarige leeftijd in de armen van Roger Moore lag.

Met Roger Moore in Live and Let Die (1973)

Jane Seymour is een van de weinige Bond-girls die na haar 007-avontuur een glansrijke acteercarrière heeft weten op te bouwen. In de jaren 90 speelde zij de hoofdrol in de tv-serie en de gelijknamige film Dr. Quinn, Medicine Woman, in Nederland uitgezonden door de EO en enkele jaren geleden op herhaling bij SBS.

Om mogelijke teleurstellingen te voorkomen: Jane Seymour is deze keer niet naakt te zien in Playboy.

donderdag 22 februari 2018

'Danny Boyle al bezig met verhaal Bond 25'

Deadline gaat nog een stapje verder met het gerucht dat Danny Boyle (wederom) in beeld is als regisseur van Bond 25. Auteur van het artikel Mike Fleming schrijft dat Boyle een specifiek verhaal voor Bond 25 voor ogen heeft en dat de regisseur dat verhaal momenteel aan het uitwerken is met scenarist John Hodge, met wie Boyle onder meer de Trainspotting-films maakte.

Blijkbaar teveel gevraagd om een foto van John Hodge (links) en Danny Boyle samen te maken tijdens de première van Trainspotting 2 vorig jaar

Boyle en Hodge zijn dus al bezig, aldus Deadline. Purvis en Wade, de vaste schrijvers van de Bond-films, zijn dat ook al een jaar. Mocht dat schrijven bij het laatste duo allemaal niet zo lekker lopen, dan zou het verhaal van het eerste duo een zegen kunnen zijn. Alleen: zo werkt dat bij James Bond helemaal niet.

De totstandkoming van de Bond-films is altijd een pingpongspel tussen scenaristen en producenten geweest: Ian Fleming als basis, Cubby Broccoli had ideeën, Harry Saltzman twee keer zoveel, de aangenomen regisseur had zijn bedenkingen, schrijver Richard Maibaum maakte daar een eerste versie van, als tweede ging daar een co-auteur overheen en gaandeweg vormde zich het uiteindelijke script.

Oud-Bond-producenten Harry Saltzman en Albert R. Broccoli

Michael G. Wilson en Barbara Broccoli doen niet anders met hun mensen: het schrijversduo Neal Purvis en Robert Wade, de regisseurs, co-auteurs als Paul Haggis, John Logan en Jez Butterworth. Peter Morgan van The Crown heeft in 2009 ook nog een poosje op kosten van Eon Productions aan Bond 23 (Once Upon a Spy) geschreven. Misschien is het inderdaad tijd om die werkkoers iets aan te passen.

Het team achter Skyfall (2012) en Spectre (2015): schrijver Robert Wade, regisseur Sam Mendes, producent Barbara Broccoli, producent Michael G. Wilson en schrijver Neal Purvis

Stel nu dat Boyle en Hodge met een dijk van een James Bond-filmverhaal op de proppen komen. En waarom ook niet. Dan gaan Purvis en Wade daar nog voor zoveel procent overheen om een credit te verdienen en zo krijgen we uiteindelijk op de begintitels te lezen: 'Screenplay by: Danny Boyle & John Hodge and Neal Purvis & Robert Wade; Story by: Danny Boyle & John Hodge'.

Kom op, daar valt toch mee te leven!

Nog even terug naar het artikel van Deadline: volgens Mike Fleming neemt Danny Boyle enkel plaats in de regiestoel als hij mag werken met het verhaal dat hij samen met John Hodge heeft gecreëerd, anders zal Eon Productions toch een andere regisseur moeten aantrekken om de genummerde vlakjes in te kleuren.

woensdag 21 februari 2018

Daar is Danny Boyle weer

Danny Boyle staat opnieuw in de picture als mogelijke regisseur van Bond 25, schrijft Variety. Danny Boyle is sinds jaar en dag áltijd één van de mogelijke namen als het gaat om de regieklus van een Bond-film. Vooralsnog heeft de Trainspotting-regisseur volgens het entertainmentblad nog geen officieel aanbod gekregen.

Foto: Paul Cooper

Boyle is natuurlijk helemaal geen gekke keuze. Zeker niet in de lijn van regisseurs van de laatste tien jaar: Marc Forster voor Quantum of Solace (2008) en Sam Mendes voor Skyfall (2012) en Spectre (2015). Regisseurs die vooral bekend staan om hun dramafilms.

Voor de opening van de Olympische Spelen in Londen in 2012 maakte Boyle een kort Bond-filmpje, waarin James Bond (Daniel Craig) zich op het echte Buckingham Palace meldt bij de echte Queen Elizabeth. De twee stappen in een gereedstaande helikopter en vliegen tot boven het Olympisch Stadion waar het duo tijdens de openingsceremonie per parachute hun opwachting maakt.


Met de benoeming van een regisseur voor Bond 25 komt er hopelijk eindelijk eens wat schot in de zaak. Eerder deze week liet Christopher Nolan in een aflevering van Desert Island Discs van BBC4 zich nog ontvallen geen kandidaat te zijn voor de nieuwe Bond-film. Leuk detail is wel dat hij Ski Chase uit On Her Majesty's Secret Service (1969) van John Barry als één van zijn favoriete muziektracks laat horen.

Over Bond 25 is tot dusver weinig bekend. De releasedatum staat gepland voor 8 november 2019, Daniel Craig zal voor de vijfde en waarschijnlijk laatste keer de hoofdrol spelen. Het wachten is nog steeds op een deal met een distributiepartner.

donderdag 15 februari 2018

Monica Bellucci wil terugkeren als maffiabaas

Niet dat het er ooit eerder van is gekomen: acteur roept, filmmaker handelt. Dus zullen we Monica Bellucci nooit als maffiabaas in een James Bond-film zien. Het is haar idee om terug te keren na haar korte optreden in Spectre (2015). Voornaamste reden: ze wil graag een potje vechten met Daniel Craig.


In een interview met de Daily Inquirer vertelt de Italiaanse actrice over haar plezierige samenwerking drie jaar geleden met de James Bond-acteur. Craig op zijn beurt heeft eerder laten doorschemeren wederom graag met Bellucci te willen samenwerken.

Bond redde Bellucci's personage Lucia Sciarra uit handen van nietsontziende moordenaars waarna een korte romance volgde. De geheim agent vervolgde zijn opdracht, Sciarra zou worden opgevangen door een Amerikaanse vriend van Bond: Felix. Ervan uitgaand dat zij inderdaad een veilig onderkomen heeft weten te vinden, kan zij in theorie inderdaad terugkomen.


For Your Eyes Only (1981)
Terugkijkend op haar James Bond-avontuur heeft de inmiddels 53-jarige actrice het idee dat ze een lans heeft gebroken voor oudere actrices in de rol van Bond-girl, of 'Bond-woman' zoals zij het liever verwoordt. Gemiddeld is Bonds verovering toch zeker tien, vijftien jaar jonger dan de held zelf. Uitschieter is het dertig jaar leeftijdsverschil tussen Roger Moore (1927) en Carole Bouquet (1957) in For Your Eyes Only.

Of Bellucci's bijdrage in Spectre inderdaad een omslag van betekenis is gebleken, zullen we eind dit jaar meemaken als de cast van Bond 25 wordt gepresenteerd. Dat de Italiaanse daar zelf deel van uitmaakt, ligt niet in lijn der verwachting. Al weet je het nooit.

Eigenlijk vervulde Judi Dench (1934) in Skyfall natuurlijk de rol van Bond-girl, Bond-woman, Bond-granny. Inderdaad, 34 + 34 = 68, het geboortejaar van Daniel Craig. Het zijn maar getallen.

Bond en Bond-girl in Skyfall (2012)

woensdag 14 februari 2018

Bond versus Poirot

Fox maakt plannen 2019 bekend


Met nog immer geen distributeur voor Bond 25, lijkt een samenwerking met 20th Century Fox onwaarschijnlijk, nu de filmstudio zijn plannen voor de komende jaren bekend heeft gemaakt. Naast het verschuiven van een aantal premièredata, brengt Fox het vervolg op Murder on the Orient Express op exact dezelfde datum als Bond 25 in de bioscoop: 8 november 2019.


Zoals aan het eind van de Orient Express-film van en met Kenneth Branagh al duidelijk werd, wachtte er direct een nieuw avontuur voor Hercule Poirot; hij werd verzocht zich naar de Nijl te begeven. Dat er een remake van Death on the Nile aan zat te komen, is geen verrassing, wel dat de film op precies dezelfde datum staat gepland als de nieuwe Bond-film.

Net als Fox staat het iedere filmstudio vrij om met films te schuiven. Mocht het de makers van de Bond-films met de naderende deadline (het filmen van Bond 25 móet eind dit jaar beginnen) te heet onder de voeten worden, kunnen zij altijd nog besluiten een paar maanden door te schuiven. Een megaproductie van Fox hijgend in de nek kan net dat ene zetje zijn.

De meest recente filmversie van Murder on the Orient Express (2017) was ondanks een wisselende ontvangst een bijzonder vermakelijke film. Met een sterrencast van heb ik jou daar, Judi Dench deed ook mee, bracht de film goudgeld in het laatje van Fox.

De sterrencast van Murder on the Orient Express (2017) zonder onze Marwan Kenzari

Inmiddels heeft de Orient Express het zesvoudige opgeleverd. Ter vergelijking: Spectre (2015) verdiende nog geen vier maal het ingestoken bedrag terug. Je hoeft geen rekenwonder te zijn om te zien dat Hercule Poirot lucratiever is dan James Bond.

Of de aangekondigde releasedatum van Death on the Nile problemen op gaat leveren voor de productie van Bond 25, en wie dan uiteindelijk de distributie op zich gaat nemen, is vooralsnog onduidelijk. Eén ding staat klaarblijkelijk vast, ondanks dat hij de wens heeft uitgesproken zullen we Kenneth Branagh voorlopig niet als schurk in een James Bond-film zien.

zondag 11 februari 2018

Eon Productions lanceert website

Eon Productions, de productiemaatschappij van onder meer de James Bond-films, heeft een eigen website gelanceerd. Op de site is informatie te vinden over de verschillende film-, theater- en nevenprojecten waar Eon zich momenteel mee bezighoudt.


Eon Productions werd in 1961 opgericht door Albert R. Broccoli en Harry Saltzman met als primair doel films te maken met Ian Flemings geheim agent 007 in de hoofdrol. Onder Eon vallen alle zogeheten 'officiële' 24 James Bond-films met het aangekondigde Bond 25 als nieuwste productie in de franchise.

Naast een enkel uitstapje in 1963 met Call Me Bwana heeft Eon tot een aantal jaren geleden geen enkele andere film behalve die van James Bond geproduceerd. Met de films Radiator en The Silent Storm (beide 2014) kwam daar verandering in. Vorig jaar verscheen het door Eon geproduceerde Film Stars Don't Die in Liverpool en recentelijk Nancy (2018).

Naast Bond 25 dat gepland staat voor 8 november 2019, moet eerder dat jaar Eons zesde non-Bond-film The Rhythm Section uitkomen, waarvan de opnames momenteel stilliggen wegens het herstel van hoofdrolspeler Blake Lively. Over deze laatste twee producties staat echter nog niets vermeld op de website.

Klik hier voor de website van Eon Productions.

zaterdag 10 februari 2018

John Gavin (86) overleden

De man die werd betaald om géén James Bond te spelen


De Amerikaanse acteur en diplomaat John Gavin is gisteren overleden. Dat meldt regisseur William Friedkin op Twitter. Gavin werd in 1970 gecontracteerd om de rol van James Bond te spelen in Diamonds Are Forever (1971). De terugkeer van Sean Connery verhinderde echter dat James Bond een Amerikaan werd.


Velen zullen de charismatische Gavin kennen uit de filmklassiekers Psycho van Hitchcock en Spartacus (beide uit 1960) van Kubrick.

John Gavin met Vera Miles en Janet Leigh in Psycho (1960)

Toen George Lazenby vlak na de première van On Her Majesty's Secret Service (1969) te kennen had gegeven geen tweede Bond-film te willen maken, werd uiteindelijk John Gavin aangetrokken om als derde acteur in de rol van 007 te kruipen. Door een lucratieve deal van United Artists met Sean Connery, besloot de man die James Bond zo succesvol had gemaakt nog eenmaal terug te keren, met als gevolg dat de rol op het laatste moment aan Gavins neus voorbijging.

Jammer voor John Gavin. Maar zoals contractueel was vastgelegd, kreeg hij zijn volledige salaris uitbetaald om níet als James Bond op te treden.

Toen de filmmakers na het definitieve vertrek van Connery opnieuw zonder hoofdrolspeler kwamen te zitten, bleek Persuader Roger Moore beschikbaar voor Live and Let Die (1973). James Bond werd daarmee op en top Brits en toen Moore na twaalf jaar trouwe dienst zijn pensioen als 007 aankondigde, was John Gavin al lang weer vergeten.

Na zijn acteercarrière werd Gavin in 1981 ambassadeur van Mexico onder president Reagan. Hij bleef daarna nog jaren actief in de politiek.

John Gavin met first lady Nancy Reagen na de aardbeving in Mexico City in 1985

Ondanks dat Gavin de rol van James Bond op een haar na aan zijn neus voorbij zag gaan, is hij altijd goed bevriend gebleven met Cubby Broccoli. Als de Bond-producent in de zomer van 1996 overlijdt, is de oud-acteur een van de sprekers op de begrafenis.

Gavin trouwde tweemaal. Met zijn eerste vrouw kreeg hij twee dochters. Hij leed al jaren aan leukemie. John Gavin is 86 jaar geworden.

donderdag 8 februari 2018

Nieuw Bond-boek: Forever and a Day

Het nieuw te verschijnen James Bond-boek van Anthony Horowitz is getiteld Forever and a Day. Het boek speelt zich af vóór het eerste James Bond-avontuur Casino Royale uit 1953.


Het verhaal vertelt hoe James Bond zijn licence to kill verkrijgt als het dode lichaam van 'de oude' 007 met drie kogels in de Middellandse Zee bij Marseille wordt gevonden. 

M laid down his pipe and stared at it tetchily. “We have no choice. We’re just going to bring forward this other chap you’ve been preparing. But you didn’t tell me his name.”
“It’s Bond, sir,” the Chief of Staff replied. “James Bond.”

Forever and a Day is na Trigger Mortis uit 2015 het tweede James Bond-boek van Anthony Horowitz en verschijnt op 31 mei 2018. Een Nederlandse uitgeverij heeft zich vooralsnog niet gemeld.

maandag 5 februari 2018

Nederlandse uitgeverijen laten Horowitz links liggen

Het is nog steeds een raadsel waarom in 2015 geen Nederlandse uitgever kon worden gevonden voor Trigger Mortis van Anthony Horowitz. Nu zijn tweede James Bond-boek op komst is, lijkt in het Nederlands taalgebied wederom geen uitgever bereid dit boek uit te brengen.

De bestsellerauteur is bang dat Nederland nooit zo'n fan van zijn werk is geweest, laat hij weten in een tweet. Om daar niet veel later aan toe te voegen dat zijn boeken in België altijd op support hebben kunnen rekenen.


Nu is een groot aantal boeken van Horowitz wél in een Nederlande vertaling verkrijgbaar, zoals de reeks rond Alex Rider, de serie De kracht van vijf en tal van op zichzelf staande werken. Zijn meest recent vertaalde boeken verschenen grotendeels bij Clavis, een Vlaamse uitgeverij die zetelt in Hasselt en ook een vestiging heeft in Amsterdam.

Sinds 2008, het honderdste geboortejaar van Ian Fleming, is het gebruikelijk dat eens in de zoveel jaar een nieuw James Bond-boek verschijnt, iedere keer geschreven door een andere auteur. Horowitz echter doorbreekt deze traditie met zijn tweede Bond-boek.


De boeken van zijn voorgangers zijn allemaal in het Nederlands uitgebracht, veelal bij de uitgeverij waar de desbetreffende auteur eerder was verschenen. Clavis geeft echter alleen jeugdboeken uit, dus zal voor Horowitz' James Bond-avonturen een uitgeverij voor grote mensenboeken gevonden moeten worden. Dat moet toch te doen zijn?

Het nieuwste James Bond-boek, waarvan de titel begint met een 'F', verschijnt hoe dan ook later dit jaar in het Engels.

donderdag 1 februari 2018

Misogynist dinosaur

James Bond en de Millennials


Twijfel of ik dit onderwerp moest aansnijden. Het is te beladen, te veelomvattend, ook om in een video van 3 minuten te proppen, zonder context, waardoor James Bond ineens een serieverkrachter wordt. Een poging dan maar.

Aanstootgevende scène uit Goldfinger (1964) waarin Pussy Galore (ook dat nog) zich probeert te weren tegen James Bond 

Nee, ik ga 007 niet verdedigen. Hij is geen rolmodel, niet de ideale schoonzoon. Hij is een moordenaar, een putjesschepper, in dienst van Hare Majesteit. Iemand moet het doen. En daar kan maar beter zo weinig mogelijk gevoel bij komen kijken, anders is het niet vol te houden zo'n job. James Bond is de beschermer van de vrije wereld en gebruikt daartoe alle noodzakelijke middelen. Vaak onorthodox. Allemaal voor een hoger doel.

Aanleiding tot deze niet-verdediging is een Youtube-video van bijna twee jaar geleden, waarin een humorloze kijker lukraak een aantal (minder subtiele) scènes uit de Bond-serie heeft geplukt. Opeens is deze video 'hot' nadat een groep zogenaamde Millennials op Twitter opmerkte dat James Bond, en dan met name de oude, een ordinaire verkrachter is, een racist en een vrouwenhater.



Eerst die Millennials. Grofweg de generatie geboren tussen 1980 en 2000 en gevormd in het nieuwe millennium. Ik hoor daar officieel niet bij, want van Generatie Nix, maar ook ik ben gevormd begin 21e eeuw en je kunt mij niet vertellen dat de vroege Millennials ineens met hun oren staan te klapperen wanneer James Bond in beeld komt. Wij zagen onze eerste James Bond-films namelijk gelijktijdig. Vanaf begin jaren negentig op tv en daarna, voor het eerst in 1995, in de bioscoop. James Bond. Je vond het leuk of niet, en door.

Het moet hier gaan om de late Millennials, geboren vlak voor de eeuwwisseling. De generatie die gewend is om gevoelens via social media te delen en dat alles op Facebook naar rozengeur ruikt. Na eerst de serie Friends te hebben gefileerd is nu James Bond aan de beurt.

Voor Britse tabloids (The Sun, The Mirror, The Express) aanleiding daar als een zwerm honingbijen op af te stormen. Paniek zaaien. Alsof uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat een testpubliek van Millennials heeft besloten dat James Bond écht niet meer kan.

De rollen omgekeerd: Solange bovenop James Bond in Casino Royale (2006)

Nee, dit is social media, uiterst geschikt voor iedereen die last heeft van een mening. Bijval zoeken en dan onder gelijkgestemden je gram halen. Handvol taal- en spelfouten erin, zo, dat lucht op. Het is te makkelijk allemaal.

Hebben ze ongelijk dan, die Millennials?

Nee. James Bond is een lul. 'Haal mijn schoenen', beveelt hij Quarrel in Dr. No (1962). 'Bedek de boot.' De donkere man gehoorzaamt slaafs. Ik denk bij zo'n scène ook: doe het lekker zelf.

Quarrel rechts met de schoenen van James Bond

Een artikel in de The Guardian stelt de vraag of wij James Bond in zijn tijd moeten plaatsen of dat we deze films ook met de ogen van nu kunnen beoordelen. Beide een oneerlijke opgave. In mijn optiek moet je altijd de tijdgeest in het achterhoofd houden, die vroege films zijn voor het huidige filmpubliek anders niet om aan te zien; trage vertelvorm, doorzichtige effecten, hopeloos verouderde technische handigheden. Die films moeten het vooral hebben van hun nostalgische waarde.

De overduidelijke achtergrondprojectie in Dr. No (1962)

Neemt het verwende kijkerspubliek wél de moeite de film in zijn prehistorische tijd te plaatsen, dan nog ontkomen zij er niet aan de rolprent met de ogen van nu te ervaren. In die zin is de strijd bij voorbaat al verloren.

Ter illustratie: mijn vader heeft jarenlang alle europrijzen omgerekend naar guldens. Dat is de eerste paar jaar na de invoering van de euro nog representatief, daarna zit die euro er zo ingebakken en stiefelt de inflatie gestaag door, dat je zelfs áls je naar de guldenprijs blijft omrekenen je er op enig moment met euro-ogen naar kijkt. Drie blu-rays voor 25 euro, valt mee, maar het is meer dan 50 gulden. Wat een geld! Ja logisch, je hebt geen idee meer wat de waarde van de gulden is, wij denken alleen nog maar in 50 euro. In dat geval valt drie blu-rays voor de helft daarvan wel mee.

Ik stel voor dat die late Millennials bovenstaande aanbieding ter harte nemen en alle James Bond-films, samen met hun ouders en grootouders (een ander woord voor opa's en oma's), van begin tot eind bekijken, genieten van de muziek, van de buitenissige avonturen, van de prachtige beelden en van een lang vervlogen tijd. En het er daarna samen over te hebben onder het genot van een warme pot thee, biscuitje erbij. Het Unox-gevoel.


‘Vertel nog eens opa, over vroeger. Wat heb je daar oma?’
‘Dit, mijn lieve Millennial, zijn brieven. Brieven van je opa. Ik heb er tientallen, allemaal bewaard. Kijk, hier schrijft hij met zijn zwierige handschrift of ik met hem naar de bioscoop wil, naar James Bond, Goldfinger. We vonden het prachtig. Aan het eind van de film eindigden wij net als James en zijn meisje in elkaars armen. Toen is de vonk overgeslagen. Het jaar daarop is je vader geboren. Zonder James Bond was jij er nooit geweest...’

© Bond Blog 2009 — 2024
Alle fotorechten voorbehouden aan Danjaq LLC. / Eon Productions, United Artists Co., MGM Studios, Columbia Pictures, 20th Century Fox Home Entertainment, Sony Pictures Inc., Universal Pictures