Loze beloften

Ondanks recente geruchten dat Bond 25 waarschijnlijk later uitkomt dan november volgend jaar, houd ik de moed erin. Opportunistisch als ik ben geloof ik nog steeds in een release in 2019. Toch staat een aankondiging van een nieuwe Bond-film niet in beton gegoten als we de historie van de filmserie nagaan.

De eerste vertoning van Goldfinger in Engeland in september 1964 kondigde bijvoorbeeld On Her Majesty's Secret Service aan als volgende film. Ware het niet dat Kevin McClory niet lang daarvoor de rechten van Thunderball en SPECTRE had verworven, in die slopende zaak tegen Ian Fleming, waardoor Bond-producenten Saltzman en Broccoli zich genoodzaakt zagen eerst dát varkentje te wassen. Thunderball moest (in samenwerking met McClory, zodat hij niet zelf met een rivaliserende Bond-film zou komen) voorrang krijgen en dus werd de eindtitel voor volgende vertoningen aangepast. Echter schijnen er nog prints te bestaan waar OHMSS als vervolg staat vermeld.

Datzelfde geldt ook voor de eindtitels van Thunderball (1965), ook toen was het idee On Her Majesty's Secret Service als vervolg te presenteren. Een slechte winter met weinig sneeuw in 65/66 belette echter mooie winteropnamen te maken in de Zwitserse Alpen, zodat de filmmakers als snel uitweken naar You Only Live Twice (titels voldoende voorhanden in die tijd). En ook van Thunderball zijn prints bekend waarop OHMSS als vervolgfilm prijkt. Saillant detail is dat algemeen wordt aangenomen dat Dr. No (1962) de enige Bond-film is waarop geen enkele vorm van 'James Bond Will Return' staat vermeld — check Thunderball maar eens.

De eerste echte belofte die werd verbroken, was de releasedatum van The Spy Who Loved Me, die aanvankelijk stond gepland voor 1976. Producent Harry Saltzman moest zich wegens financiële problemen noodgedwongen losmaken van James Bond, waardoor de opnamen van de tiende Bond-film in de reeks vertraging opliepen. Cubby Broccoli stond er ineens alleen voor en voordat de breuk met Saltzman netjes was geregeld en Broccoli in MGM een nieuwe partner had gevonden, waren er inmiddels tweeënhalf jaar voorbij voordat The Spy Who Loved Me in 1977 in de bioscopen verscheen, tot dan toe het grootste gat tussen twee Bond-fims.

Diezelfde film beloofde ons in de aftiteling overigens For Your Eyes Only. Het megasucces van Star Wars deed Broccoli echter van gedachte veranderen, dus trok hij een buitenaardser geval uit de kast: Moonraker. Die beslissing werd pas veel later gemaakt, zodat in de aftiteling van The Spy Who Loved Me nog steeds For Your Eyes Only staat te lezen. Het is de enige Bond-film die op die manier twee keer wordt aangekondigd, want de eindtitels van Moonraker vermelden opnieuw For Your Eyes Only als volgende film.

Nadat Roger Moore inmiddels was afgezwaaid en Timothy Dalton de rol van 007 tweemaal had vertolkt, stond er een derde film met hem op punt van beginnen. Opnamen zouden onder meer gemaakt worden in Hongkong. Deze film, voorlopig 'The 17th James Bond' genaamd, zou moeten uitkomen eind 1991. In 1990 tijdens het Filmfestival van Cannes werd Bond 17 groot aangekondigd voor een release in... Ergens in een zomer.

Filmstudio en mede-eigenaar van James Bond MGM verkeerde echter in moeilijkheden (waar kennen we die van?), waardoor het maar duurde en duurde voordat een begin kon worden gemaakt met het langverwachte vervolg op Licence to Kill (1989). Uiteindelijk duurde het zesenhalf jaar voordat Bond 17 onder de titel GoldenEye én zonder Timothy Dalton gereed was.

Meest recentelijk, alhoewel ook meer dan tien jaar geleden, was de aankondiging in juli 2006 van Bond 22. De opvolger van Casino Royale (2006), met opnieuw een andere Bond, werd hoopvol aangekondigd voor 2 mei 2008. De vaart leek er lekker in te zitten, maar 18 maanden tussen de twee films leek veel te kort, waardoor Quantum of Solace werd opgeschoven naar november datzelfde jaar, en zelfs dát werd een race tegen de klok.

Zijn we inmiddels beland bij Bond 25, dat juli vorig jaar werd aangekondigd voor een release in november 2019. Dat Daniel Craig ergens eind dit jaar (gok ik) opnieuw vader zal worden, kan geen reden zijn om de film op te schuiven naar 2020. Dat beoogd regisseur Danny Boyle kort vóór Bond 25 met een andere film komt, mag ook geen excuus zijn. Nee, het enige struikelblok is die verdomde distributeur waar maar geen uitsluitsel over lijkt te komen. Niets artistieks, niets met poepluiers. Het zou fijn zijn als de belofte van Bond 25 in 2019 niet wordt geschonden. Gewoon, omdat we er aan toe zijn...