Een woedende collega Jan-Pieter Visschers vandaag aan mijn bureau. Meneer had gisteren met vriendinlief Quantum of Solace (of zoiets) gezien en vond het ronduit een boutfilm. Of ik hem van te voren niet even had kunnen waarschuwen.Jan-Pieter begreep er geen snars van. Wat wilden die boeven nou precies. Had het iets te maken met water? Of met olie? En nee, Casino Royale had hij niet gezien.
In november 2008 was ik een van de eersten in Nederland die Quantum mocht zien. Na deze persvoorstelling direct een lijvige recensie geschreven, waar de film vrij aardig uit de bus kwam. Ik vond dat Quantum of Solace niet moeilijk deed en zonder al te veel vragen doordenderde waar Casino Royale twee jaar daarvoor was gestopt.
Nu, twee jaar later, en Quantum of Solace zo'n vijf, zes keer gezien te hebben, moet ik toegeven dat het zeker niet een van de beste Bond-films is. En blijkbaar zeker geen film die je los van zijn voorganger moet zien. Voor de liefhebber is er genoeg te beleven aan verwijzingen naar eerdere films en de plaatjes geschoten in bijvoorbeeld Italië en Oostenrijk zijn wonderschoon.
Maar zonder context kun je blijkbaar niets met deze film. Vandaar dat mijn recensie destijds begon en eindigde met het dringende verzoek: (her)kijk Casino Royale voordat je aan dit kluifje begint!
Kluifje. Ja. Want een troost voor Jan-Pieter: Quantum of Solace is de kortste aller Bond-films.
Hij vond dat er geen einde aan kwam...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten