Films en seriesFilms en series

dinsdag 27 oktober 2015

Spectre: vermakelijk maar niet briljant

★★★½



De James Bond-muziek speelt al tijdens de beginlogo's van MGM en Columbia. De muziek zwelt op. En dan, na dertien jaar afwezigheid, rollen de witte dots weer over het scherm. De gunbarrel opent zich, James Bond komt binnenlopen. Hij schiet. Kippenvel. Bond is back.

Dan een openingsshot waar geen einde aan lijkt te komen. Minutenlang is de camera in beweging. Langs de menigte op de Dag van de Doden, met een gemaskerde man mee naar een hotel, de lift in, de hotelkamer op (de gemaskerde man blijkt James Bond te zijn), dan een wandeling over de daken. De camera blijft maar draaien. Het langste shot ooit in een Bond-film. Mexico-City is prachtig in beeld gebracht door onze Hoyte van Hoytema. Zo kleurrijk, en volop in beweging. Een prachtig begin.

Kleurrijk Mexico-City

De helikopterstunt die volgt is duizelingwekkend — met enkel een kleine twijfeling over de kwaliteit van de achtergrondprojectie. Bond weet de helikopter onder controle te krijgen en bekijkt zijn buit: een ring met het logo van een octopus. Tijd voor een nieuw kunstwerkje van Daniel Kleinman, vergezeld door de hoge noten van Sam Smith.

Daniel Kleinman is nog nooit tegengevallen. Net als in de vorige titelsequentie speelt Daniel Craig ook hier een belangrijke rol. Zijn tegenspeler in deze sequentie is een zwarte octopus met angstaanjagende tentakels. Tentakels die tot ver reiken, getuigt de rest van de film.

MI5 en MI6, de Britste binnen- en buitenlandse veiligheidsdiensten, zijn samengevoegd. De nieuwe M (Ralph Fiennes) staat onder hoogspanning, en dan heeft hij ook nog een geheim agent die op eigen houtje een ravage heeft aangericht in Mexico. Bond wordt geschorst, en lijkt daar totaal niet mee te zitten.

M en Bond

Vanaf hier beginnen twee verhaallijnen: de eenzame oorlog van Bond en die van M. Bond bewandelt zijn eigen pad. M heeft vooral te dealen met Max Denbigh (Andrew Scott), door Bond liefkozend 'C' genoemd. Het hoofd van het Centre for Intelligence.

Bond krijgt van Moneypenny een schoenendoos met overblijfselen van het landhuis Skyfall uit de vorige film. En laat hier nu net een foto bij zitten van vroeger, waarop een jonge Bond te zien is met zijn pleegvader Hans Oberhauser en diens zoon Franz, van wie de beeltenis door de vuurzee op Skyfall is weggevaagd.

En hier begint het verhaaltechnisch al een  beetje te wringen. Nooit eerder hebben we gehoord van een pleegvader en zijn zoon. Net nu we hiervan op de hoogte zijn, blijkt die zoon degene te zijn waar Bond naar op zoek is.

Via Lucia Sciarra en Mr. White (respectievelijk Monica Bellucci en Jesper Christensen, die beiden een prima kort optreden verzorgen), komt Bond in contact met leading lady Dr. Madeleine Swann (Léa Seydoux) die de geheim agent onderwerpt aan een psychologische test. Ze blijft zich gaandeweg afvragen wat iemand beweegt om anderen te doden. Het geeft een klein inkijkje in de psyche van Bond, waar de toeschouwer niet veel wijzer van wordt, maar het is een aardige aanvulling op het karakter dat Daniel Craig in vier films gestalte geeft. Bottom line: 007 denkt liever niet na over zijn handelen.

Een dirty Wodka Martini

Bond wordt op zijn queeste bijgestaan door Q (Ben Whishaw) en Moneypenny (Naomie Harris), die meer te doen hebben dan alle voorgaande films bij elkaar. Ze hoeven het niet te doen met een enkele scène en maken wezenlijk onderdeel uit van het verhaal. Met name Whishaw heeft het karakter van Q in deze tweede film goed te pakken. Hij loopt wat gebogen en heeft de lachers op zijn hand.

Q en Bond

Ondertussen heeft Bond het aan de stok met Mr. Hinx (Dave Bautista). Een karakter in de stijl van Oddjob en Jaws. Een handlanger van formaat dus. Hinx is inderdaad eenzelfde zwijgende krachtpatser die qua fysiek niet onderdoet aan zijn voorgangers. Toch had hij het Bond lastiger kunnen maken. Zijn opkomst is zonder twijfel memorabel, maar verder dan een auto-achtervolging door sfeervol verlicht Rome en een goed gechoreografeerd gevecht in de trein komt het niet.

Sfeervol Rome

Met die auto-achtervolging is wel iets mis. Bonds Aston Martin DB10 en Hinx' Jaguar C-X75 zijn prachtbolides, maar de achtervolging zelf is tamelijk saai. De locatie Rome maakt het beslist oogstrelend, maar Bond is meer met zijn grapjes bezig (het merendeel van de speciale functies van de auto werkt nog niet) dan dat het echt spannend wordt.

En die spanning en die grapjes zijn het grootste nadeel van Spectre. Echt spannend wordt het namelijk nergens, en de grapjes en one-liners die het geheel wat meer lucht zouden moeten geven, zijn vaak te makkelijk. Het is duidelijk dat Sam Mendes en zijn schrijverscollectief (John Logan, Neal Purvis, Robert Wade én Jez Butterworth) een zelfverzekerde Bond hebben willen neerzetten. Een geheim agent die alles onder controle heeft en met zijn handen in zijn zakken glimlachend naar de rand van de afgrond loopt, omdat hij genoeg zelfvertrouwen heeft en weet dat het toch wel goed komt.

Bond met zijn handen in zijn zakken

Daniel Craig slaagt daar fysiek prima in. Zijn lichtvoetige benadering doet terugdenken aan de plagerige manier waarop Sean Connery's Bond een potje golf wint van Goldfinger of gaat kleiduifschieten met Largo. Maar zijn opmerkingen zijn vaak te voorspelbaar.

Dan hebben we alleen Christoph Waltz als Oberhauser nog te goed. Koekoek. En daarmee is het eigenlijk wel gezegd. Hij steekt bleekjes af bij voorganger Javier Bardem als Silva. Het is alsof Waltz het allemaal niet zo serieus neemt. Dat mag, maar dat maakt van zijn personage een stripfiguur. Van een tweevoudig Oscar-winnaar hadden we zeker meer mogen verwachten.

Oberhauser en Madeleine

Voor de liefhebber is het goed om te zien dat oudgedienden M (Judi Dench), Vesper, Le Chiffre, Mr. White, Greene en Silva de revue nog eens passeren. In die zin worden alle voorgaande Craig-films door Spectre aaneengeregen. Wat er van de organisatie Quantum is geworden, blijft echter een raadsel.

Een enkele (grote) verrassing daargelaten, maakt van Spectre een vermakelijke film, maar wel eentje waar je met gemengde gevoelens op terugkijkt. Na alle uitmuntende recensies waren de verwachtingen misschien iets te hooggespannen.

Geen opmerkingen:


© Bond Blog 2009 — 2024
Alle fotorechten voorbehouden aan Danjaq LLC. / Eon Productions, United Artists Co., MGM Studios, Columbia Pictures, 20th Century Fox Home Entertainment, Sony Pictures Inc., Universal Pictures